Eenzaamheid is het fysiek ervaren van een tekort aan (patronen van) verbinding met andere mensen.
Het is het gevoel van een gemis aan die verbinding met anderen, wat in ons lichaam en onze hersenen voelbaar is.
Deze behoefte om ons met anderen te verbinden is een basisbehoeften en belangrijk is dan dat het een
terugkerend patroon is van verbinding. Het gaat hier dan wel om contact met mensen, niet dieren.
Deze verbindingen bieden stabiliteit en betekenis in ons leven. Relatiepatronen kunnen ons een gevoel
van veiligheid en vertrouwen geven en helpen ons om samen doelen te bereiken, of dat nu is door het
stichten van een gezin, zakendoen of bijdragen aan de maatschappij als geheel. Het falen om
dergelijke verbindingen tot stand te brengen kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid, wat
pas echt problematisch wordt als het niet lukt om gezonde verbindingen te creëren.
Na langdurige eenzaamheid kan ons lichaam gaan protesteren en zich manifesteren in fysieke
klachten. Deze symptomen variëren van persoon tot persoon en kunnen onder meer een verzwakt
immuunsysteem, een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, chronische ontstekingen en mogelijk
zelfs een verhoogd risico op dementie omvatten.
De aanpak
Het is van het grootste belang om eenzaamheid aan te pakken en te doorbreken, niet alleen voor onze mentale,
maar ook voor onze fysieke gezondheid. In de context van Maslow's behoeftepiramide bevindt
de verandering zich op het niveau van sociale contacten en verbindingen, wat betekent dat
we moeten werken aan het ontwikkelen van gezonde sociale patronen en relaties op een hoger niveau.
Het goede nieuws is dat zowel zelfinitiatief als professionele begeleiding van gecertificeerde
eenzaamheidsspecialisten kunnen helpen om deze belangrijke verbindingen te herstellen en eenzaamheid te verminderen.
